Ξύλο στο δημαρχείο Μεσολογγίου

Στο νοσοκομείο για ένα παράθυρο

Δύο γυναίκες υπάλληλοι του δήμου, πρωταγωνιστές σε πρωτοφανές επεισόδιο ξυλοδαρμού

Ασύλληπτη από ανθρώπινο νου ήταν η κατάληξη μιας απερίγραπτης κατάστασης την οποία βιώνει στην εργασία της εδώ και αρκετές εβδομάδες μια 55χρονη δημοτική υπάλληλος των διοικητικών υπηρεσιών του δήμου Μεσολογγίου.

Όπως κατήγγειλε η ίδια στην εφημερίδα «Σ», οι απανωτές διακρίσεις εις βάρος της κατέληξαν χθες στον ξυλοδαρμό της από συνάδελφό της, όταν αποπειράθηκε να ανοίξει το παράθυρο του γραφείου της για να αεριστεί ο χώρος. Μετά από αυτό το αδιανόητο περιστατικό, η 55χρονη γυναίκα που είναι τρίτεκνη και αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας, χρειάστηκε να μεταφερθεί με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο Μεσολογγίου.
Τα βάσανα της 55χρονης γυναίκας ξεκίνησαν πριν ενάμιση μήνα περίπου, όταν τοποθετήθηκε στη συγκεκριμένη υπηρεσία του δήμου, όπου ήδη βρισκόταν μια 42χρονη υπάλληλος. Έως τότε βρισκόταν σε καθεστώς διαθεσιμότητας, από το οποίο όμως κατάφερε να ξεφύγει, ως τρίτεκνη. Αν και αρχικά πίστεψε ότι η περιπέτεια με την εργασίας της έλαβε τέλος, τα χειρότερα βρίσκονταν μπροστά της. Όπως αναφέρει η ίδια, από την πρώτη ημέρα της τοποθέτησής της δεν υπήρχε καλό πλαίσιο συνεργασίας με την συνάδελφό της,  η ίδια όμως κατέβαλε τη μέγιστη προσπάθεια να μάθει το αντικείμενο της εργασίας της.
Πέρα όμως από την έλλειψη συναδελφικής αλληλεγγύης, η κυρία αυτή είχε να αντιμετωπίσει και σωρεία γραφειοκρατικών ζητημάτων. Όταν διεκδίκησε αυτά που προβλέπει ο νόμος για τους τρίτεκνους, όπως μειωμένο ωράριο και επίδομα τριτέκνων, η υπηρεσία της το αρνήθηκε. Μάλιστα, στάλθηκε υπηρεσιακά έγγραφο προς το υπουργείο Εργασίας, για να διαπιστωθεί αν όντως η συγκεκριμένη υπάλληλος δικαιούνται τις παροχές που προβλέπει ο νόμος προς τους τρίτεκνους.
Το σοβαρότερο πρόβλημα όμως που αντιμετωπίζει η 55χρονη γυναίκα, έχει να κάνει με το ότι υποφέρει από αλλεργικό άσθμα, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αντέξει ούτε στο ελάχιστο τον καπνό του τσιγάρου. Φυσικά, το κάπνισμα υποτίθεται ότι απαγορεύεται στους δημόσιους χώρους και ειδικά σε χώρους εργασίας, όλοι όμως γνωρίζουμε πόσο μακριά απέχει η πραγματικότητα από την θεωρία. Όπως λοιπόν μας πληροφόρησε η ίδια, το κάπνισμα αποτελούσε μια συχνή ασχολία της 42χρονης συναδέλφου της, η οποία αδιαφορούσε για τους σχετικούς κανονισμούς αλλά και για το πρόβλημα υγείας της συναδέλφου της.
Αντιμετωπίζοντας λοιπόν σοβαρό αναπνευστικό πρόβλημα, ήδη από τον πρώτο καιρό της τοποθέτησής της απεύθυνε αίτημα προς τον διευθυντή της υπηρεσίας για τοποθέτησή της σε άλλο χώρο εργασίας, όπου το περιβάλλον θα ήταν λιγότερο απαγορευτικό για την υγεία της και δεν θα κινδύνευε να πάθει αλλεργικό σοκ ανά πάσα ώρα και στιγμή. Η αλλαγή θέσης όμως της αρνήθηκε, με το αιτιολογικό ότι δεν υπήρχε διαθέσιμος χώρος.
Έτσι, αντιμέτωπη καθημερινά με την απαράδεκτη συμπεριφορά της υποτιθέμενης συναδέλφου της, διεκδικούσε κάτι αυτονόητο, να ανοίγει το παράθυρο λίγο που και που για να αερίζεται ο χώρος. Αυτό όμως δεν της επιτρεπόταν, ενώ της απαγόρευσαν να ανοίγει ακόμα και το παντζούρι του παραθύρου, ώστε να μπαίνει μέσα το φως του ήλιου, με τον χώρο να θυμίζει πλέον μπουντρούμι βασανιστηρίων για την ίδια. Όταν μάλιστα κάποια φορά άνοιξε για λίγο το παράθυρο, εν τη απουσία της καπνίστριας συναδέλφου της, όταν εκείνη επέστρεψε, ρώτησε το ίδιο το παράθυρο γιατί είναι ανοικτό… και στη συνέχεια το έσπασε από τα νεύρα της!
Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, η κατάσταση είχε προ πολλού φτάσει στο απροχώρητο, ωστόσο η κυρία αυτή, με επανειλημμένες αναφορές της στον διευθυντή της υπηρεσίας, ζητούσε να ληφθεί υπόψη η σοβαρότητα της κατάστασής της και να γίνει κάτι γι’ αυτό. Ουδέποτε όμως εισακούστηκε το αίτημά της, με αποτέλεσμα να είναι αναγκασμένη να φεύγει η ίδια από το γραφείο της, προκειμένου να αναπνεύσει λίγο καθαρό αέρα!
Κανείς όμως δεν θα μπορούσε να την προετοιμάσει γι’ αυτό που θα συνέβαινε, όταν χθες το πρωί, κάποια στιγμή που έλειπε η συνάδελφος από το γραφείο, αποπειράθηκε να ανοίξει το παντζούρι για να αεριστεί λίγο ο χώρος από τους καπνούς. Όπως κατήγγειλε η ίδια, ακούγοντας τον θόρυβο από το μάνταλο του παραθύρου, η 42χρονη υπάλληλος του δήμου όρμησε επάνω της και της επιτέθηκε βάναυσα. Σύμφωνα με την κατάθεση που έδωσε αργότερα στην αστυνομία, την άρπαξε από τα μαλλιά και την χτύπησε επανειλημμένα στο πρόσωπο.
Τις δύο γυναίκες χώρισαν υπάλληλοι της υπηρεσίας ενώ από το γραφείο του έφτασε και ο διευθυντής, ο οποίος τους ζήτησε απλά να φύγουν και να πάνε στα σπίτια τους. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε δεκτό από την τραυματισμένη γυναίκα, η οποία ζήτησε να μεταφερθεί με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Εκεί εξετάστηκε από γιατρούς, διαπιστώθηκε ο ξυλοδαρμός της ενώ υπέβαλε και μήνυση εναντίων της 42χρονης.
Σοβαρό ζήτημα προκύπτει για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η συγκεκριμένη υπηρεσία του δήμου, όχι για το τυπικό της υπόθεσης ότι δεν μπορεί να εφαρμόσει το νόμο για την απαγόρευση καπνίσματος, αλλά επειδή δεν μπορεί να μεριμνήσει για ένα ουσιαστικό πρόβλημα υγείας μιας υπαλλήλου της υπηρεσίας. Αν είναι ποτέ δυνατόν, εν έτη 2014, τέτοιες καταστάσεις να λύνονται δια του ξυλοδαρμού. Πόσο μάλλον δε όταν γνωρίζουμε πως για τη συγκεκριμένη υπηρεσία του δήμου Μεσολογγίου, έχουν γίνει παράπονα από πολίτες για το «ντουμάνι» καπνού με το οποίο έρχονται αντιμέτωποι κάθε φορά που την επισκέπτονται.

Περισσότερα...»

Σάρωσε τα βραβεία!

Best Goal και MVP  ο Θεοδωρίδης

Ο Γιώργος Θεοδωρίδης κέρδισε δύο βραβεία που αφορούν την 20η αγωνιστική και την απόδοσή του στο παιχνίδι με τον Πανθρακικό. Με συντριπτική διαφορά επικράτησε στην ψηφοφορία που γίνεται μέσω της ιστοσελίδας της ΠΑΕ κάθε εβδομάδα και αναδείχτηκε κορυφαίος του αγώνα. Με πολύ μεγάλη διαφορά ήρθε πρώτος και στον πανελλήνιο διαγωνισμό για το καλύτερο γκολ γενικότερα της αγωνιστικής.
Το δεύτερο γκολ που σημείωσε, ήταν στα υποψήφια καλύτερα γκολ στον διαγωνισμό που διοργανώνουν η Super League, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ) και η NOVA. Από την αρχή φάνηκε η τάση των φιλάθλων παίρνοντας προβάδισμα έναντι των συνυποψηφίων του.
Χθες το μεσημέρι ανακοινώθηκαν τα τελικά αποτελέσματα του διαγωνισμού:
Γιώργος Θεοδωρίδης (Παναιτωλικός) 64,52%
Εμάνουελ Περόνε (Καλλονή) 21,51%
Μαουρίτσιο Καράσκο (Αστέρας Τρίπολης) 13,97%
Σήμερα το μεσημέρι γίνεται η απονομή του βραβείου στην αίθουσα MVP του γηπέδου Παναιτωλικού από τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της αγρινώτικης ομάδας Βασίλης Μπεκατώρος, ο οποίος έχει αγωνιστεί στην Α’ Εθνική τη δεκαετία του ‘70.
Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι η δεύτερη φορά που ο Θεοδωρίδης κερδίζει το βραβείο Best Goal. Είχε προηγηθεί η επικράτησή του στο διαγωνισμό τη 12η αγωνιστική για το γκολ που σημείωσε στην Ξάνθη.
Επίσης είναι η πέμπτη φορά στο φετινό πρωτάθλημα, που ποδοσφαιριστής του Παναιτωλικού κερδίζει το βραβείο Best Goal. Ο Ανρί Καμαρά έκανε ρεκόρ, αφού το κέρδισε τρεις συνεχόμενες αγωνιστικές για τα γκολ που σημείωσε με τον Πλατανιά, τον ΟΦΗ και τον Παναθηναϊκό.
Στα πέντε αυτά βραβεία πρέπει να προστεθούν και δύο βραβεία MVP στον διαγωνισμό που διοργανώνουν η Super League, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών (ΠΣΑΠ) και η NOVA. Τα κέρδισαν ο Γιώργος Κούσας για την απόδοσή του στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό 0-0 και ο Αντρέ Μπικέι για την απόδοσή του στον αγώνα με τον Λεβαδειακό 2-1, όπου σκόραρε δύο φορές.
Θεοδωρίδης και Καμαρά είναι οι ποδοσφαιριστές που έχουν κερδίσει τις περισσότερες φορές τον τίτλο του MVP στην ψηφοφορία που διοργανώνεται κάθε αγωνιστική μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της ΠΑΕ. Μέχρι τώρα είχαν από τρία βραβεία. Χθες ο Θεοδωρίδης κέρδισε το τέταρτο φετινό, σημειώνοντας ρεκόρ προτιμήσεων που έφτασε το 84%. Η απονομή του βραβείου θα γίνει από χορηγό της ομάδας.

Περισσότερα...»

Γέμισαν με θαλασσινά και πάλι τα πιάτα στην Αμφιλοχία

Δεκάδες κιλά,  με γλώσσες και λιγότερες  γαρίδες αυτή τη φορά, έβγαλε στον αφρό ο Αμβρακικός και συγκεκριμένα στην Αμφιλοχία. Περίπου από τις τρεις  το μεσημέρι τα πρώτα ψάρια έκαναν την εμφάνισή  τους   στην επιφάνεια,  με το γνωστό πλέον γύρισμα των νερών. Πιθανή αιτία αυτή τη φορά,  η  υψηλή για την εποχή θερμοκρασία, με  το   θερμόμετρο εκείνη να δείχνει  21 βαθμούς. Επίδοξοι ψαράδες, κάτοικοι της Αμφιλοχίας, γεμίζουν μέχρι αύτη την ώρα τον ένα κουβά μετά τον άλλο  κυρίως με γλώσσες  και  λίγες γαρίδες αφού  δεν είναι πλέον  η εποχή τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι φέτος  ο Αμβρακικός έδωσε πλούσιες ψαριές,  η περίοδος  ψαρέματος της γαρίδας κράτησε  σχεδόν τρεις μήνες αντί για ένα μηνά που είναι η κανονική διάρκεια,   σ΄ αυτό το διάστημα οι ψαράδες είδαν στα δίχτυα τους τόνους  με γάμπαρες.   Επίσης,  τους τελευταίους δύο μήνες στο λιμάνι και στη μαρίνα της Αμφιλοχίας, ερασιτέχνες ψαράδες βγάζουν καθημερινά δεκάδες κιλά με «μουρμούρια»  ικανοποιητικού μεγέθους.

Περισσότερα...»

Mελέτες από γεωτρύπανα στην Παλιοβούνα για τη σήραγγα

Αυτές τις ημέρες γεωτρύπανα της εταιρίας που έχει αναλάβει το έργο  πραγματοποιούν μελέτες τρυπώντας και παίρνοντας δείγματα από το υπέδαφος της Παλιοβούνας. Σε επίσκεψη μας στην περιοχή είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τις εργασίες που γίνονται.

Το βάθος που θα φτάσουν τα γεωτρύπανα  για να ολοκληρωθεί η μελέτη είναι το βάθος των ενενήντα μέτρων,  μέχρι σήμερα  έχουν φτάσει σε βάθος τριάντα μέτρων  και όπως θα δείτε στο βίντεο που ακολουθεί τα στοιχεία του υπεδάφους καταγράφονται και συσκευάζονται σε ξύλινα ειδικά κουτιά.

Αυτό  που μένει να δούμε μετά από τα τόσα που έχουν ακουστεί  και γραφτεί είναι αν τελικά γίνει η σήραγγα.

Περισσότερα...»

Ένα χρόνο κλειστό το μουσείο Θυρρείου

Το Θύρρειο ή Θύριο, είναι χωριό του Νομού Αιτωλοακαρνανίας και είναι κτισμένο στις πλαγιές των Ακαρνανικών βουνών σε υψόμετρο 500 μέτρα από τη θάλασσα κοντά στη θέση της αρχαίας ομώνυμης πόλης.

Έχει πληθυσμό 859 κατοίκους (απογραφή 2001), έκταση 43.237 στρέμματα και σήμερα διοικητικά υπάγεται στο Δήμο Ακτίου-Βόνιτσας, ενώ παλιότερα ονομαζόταν Άγιος Βασίλειος…..

Το αρχαίο Θύρρειο εμφανίζεται στην πολιτική σκηνή τον 4ο αι. π.Χ., κατά περιόδους υπήρξε έδρα του Κοινού των Ακαρνάνων. Το 167 π.Χ. φαίνεται να είναι επίσημα, η τρίτη κατά σειρά και τελευταία, πρωτεύουσα του Κοινού των Ακαρνάνων…..

Το Θύρρειο ήταν έδρα νομισματοκοπείου και έκοβε νομίσματα την περίοδο 350-250 π.Χ.

Τα τείχη που το περιέβαλαν, όπως περιγράφει ο Ξενοφών, ήταν τα πιο ισχυρά της Ελλάδας, με περίμετρο 10 χιλιόμετρα. Μεγάλα τμήματα σώζονται και σήμερα σε πολύ καλή κατάσταση.

Πέντε χρόνια μετά τη ναυμαχία στο Άκτιο (31/30 π.Χ.) η πόλη καταστράφηκε από τους Ρωμαίους και οι κάτοικοί της υποχρεώθηκαν να μετοικήσουν στη νεοϊδρυθείσα Νικόπολη.

Το αρχαιολογικό Μουσείο στο Θύρρειο δημιουργήθηκε το 1961 στην είσοδο του χωριού επί εφόρου Αρχαιοτήτων, αρχαιολόγου Ευθύμιου Μαστροκώστα όπου ολοκληρώθηκαν η ανέγερση όσο και οι εργασίες για την έκθεση ευρημάτων για την ανάδειξη  της αρχαίας ιστορίας της περιοχής.

Το Μουσείο αυτό είναι ένας από τους λιγοστούς αλλά μεγάλης σημασίας πόλος έλξης της περιοχής  όπως και ο μοναδικός φύλακας της ιστορίας των Ακαρνάνων.

Στον κατάλογο «Αρχείο ευρημάτων Μουσείου στο Θύρρειο» είναι καταγεγραμμένα στα τέλη του 1993 σε δύο αίθουσες: Λίθινα αντικείμενα 263, Πήλινα αντικείμενα 130, Χάλκινα αντικείμενα μαζί με νομίσματα 55.

Περιείχε εκθέματα όπως: Ηλιακό ωρολόγιο. Έργα γλυπτά μικρής και μεγάλης πλαστικής, ολόγλυφα και ανάγλυφα, αγγεία κυρίως ελληνιστικών χρόνων, μεταλλικά αντικείμενα ποικίλης καθημερινής χρήσης, νομίσματα. Επιτύμβιες στήλες, τεμάχια ψηφιδωτού, έργα μικροτεχνίας. (Ξεχωρίζει ένα πάνω σε φίλντισι που παρουσιάζει εργαστήριο σιδηρουργού. Λάρνακα).

Επίσης, επιτύμβιες επιγραφές αλλά και επιγραφές με επιγράμματα με καταλόγους ιερατικών θιάσων, με ψηφίσματα προξενίας ή με συνθήκες όπως αυτή η μεγάλη σημασίας της συμμαχίας Ρωμαίων και Θύρρειου του 94 π.χ., επίσης επιγραφή της συνθήκης της Συμμαχίας Αιτωλών και Ρωμαίων του 212 π.χ.

Τα εκθέματα είναι από διάφορα μέρη της  Ακαρνανίας και όχι μόνο της περιοχής του αρχαίου Θύρρειου.

Όπως από την αρχαία ακρόπολη της Κεχροπούλας (Παλαίρου), από το αρχαίο Ανακτόριο, από την σημερινή περιοχή των Παλιαμπέλων, τη Βόνιτσα, από το Σπαρτάρι Βόνιτσας, τη θέση Λέκκα της Βόνιτσας, από την περιοχή του Μοναστηρακίου και από την περιοχή του Λουτρακίου Κατούνας, αυτά όλα έως το 1993 περίπου μιας και το βιβλίο του Αρχαιολόγου Ιωάννη Μερατζή με τίτλο «ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΘΥΡΡΕΙΟΥ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ» εκδόσεις ΑΓΡΙΩΝΙΩΝ ΑΡΧΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ & ΙΣΤΟΡΙΑΣ Δ. ΣΤΕΡ. ΕΛΛΑΔΟΣ εκδόθηκε το 1994 από το  οποίο  σας παρουσιάσαμε  περιληπτικά τα εκθέματα.

Τα περισσότερα από τα  εκθέματα παραδόθηκαν από τους κατοίκους του Θύρρειου αλλά και άλλων χωριών της Ακαρνανίας.

Σίγουρα το μουσείο θα ήταν πλουσιότερο σε εκθέματα αν πολλά από τα αρχαιολογικά ευρήματα δεν κατέληγαν στο αρχαιολογικό μουσείο Αγρινίου ή σε άλλα.

Το μουσείο λειτουργούσε από Τρίτη-Κυριακή 8:30 έως 3:00 με τηλ. 2643071209.

Πριν απο ένα χρόνο δυστυχώς  έκλεισε. Kλείνοντας μέσα του την πολιτιστική κληρονομιά των Ακαρνάνων.

Περισσότερα...»

Η «μαύρη» εργασία στην Αιτωλοακαρνανία-πάνω από 400.000 ευρώ πρόστιμα στη Δυτική Ελλάδα

Η τρίτη έκθεση του επιχειρησιακού σχεδίου «Αρτεμις» παρουσιάστηκε σήμερα Τρίτη 21 Ιανουαρίου και αποτυπώνει τη δράση των ελεγκτικών μηχανισμών του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας για την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, σε όλη τη χώρα  για το διάστημα 15 Σεπτεμβρίου – 31 Δεκεμβρίου  2013 και παράλληλα εμπεριέχει στατιστικά στοιχεία της κοινής ελεγκτικής δράσης του ΣΕΠΕ και της ΕΥΠΕΑ για την καταπολέμηση της  ανασφάλιστης εργασίας από 1.1.2013 έως 31.12.2013.

Τα εν λόγω στοιχεία  αντλούνται από τις Περιφερειακές Υπηρεσίες του ΣΕΠΕ και της ΕΥΠΕΑ,  καταχωρούνται σε ειδική βάση δεδομένων, όπου γίνεται η επεξεργασία και ανάλυση τους από το Τμήμα Ανάλυσης, Τεκμηρίωσης  και Αξιοποίησης  Δεδομένων της  Δ/νσης  Εργασιακών Σχέσεων της Κεντρικής Υπηρεσίας  του Σ.ΕΠ.Ε. και παρουσιάζονται αναλυτικά και σε μηνιαία βάση, στο ειδικό τεύχος «ΑΡΤΕΜΙΣ» που  περιλαμβάνει όλο το επιχειρησιακό σχέδιο δράσης του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας, για την καταπολέμηση της ανασφάλιστης και αδήλωτης εργασίας.

Αναλυτικά για την Δυτική Ελλάδα, τα στοιχεία του σχεδίου «Αρτεμις» για την περίοδο 15 Σεπτεμβρίου έως 31 Δεκεμβριου του 2013 :

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ	Αριθμός Ελεγχθεισών Επιχειρήσεων	Αριθμός Επιχειρήσεων με Αδήλωτους Εργαζόμενους	Ποσοστό % Παραβατικών Επιχειρήσεων	Αριθμός Εργαζομένων	Αριθμός Αδήλωτων Εργαζομένων	Ποσοστό % Αδήλωτων Εργαζομένων σε σχέση με το σύνολο των εργαζομένων	Ποσά Προστίμων σε  (€)
ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ	365	18	4,93	1.643	39	2,37	402.841

 Ανά Περιφερειακή Ενότητα στην Δυτική Ελλάδα:

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ	ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΛΕΓΧΘΕΙΣΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ	ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΔΗΛΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ	ΠΟΣΟΣΤΟ % ΑΔΗΛΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ	ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ	172	920	10	1,09
	ΑΧΑΪΑΣ	142	540	19	3,52
	ΗΛΕΙΑΣ	51	183	10	5,46

Στη Δυτική Ελλάδα σε σύνολο 835 ανδρών εργαζομένων στις επιχειρήσεις που ελέγχθησαν οι 18 ήταν αδήλωτοι ενώ στις 808 γυναίκες, αδήλωτες ήταν οι 21.

Επίσης σε σύνολο 1.578 ημεδαπών εργαζομένων οι 33 ήταν αδήλωτοι (ποσοστό 2,09%) ενώ σε σύνολο 65 αλλοδαπών οι αδήλωτοι ήταν 6 (ποσοστό 9,23%)

Περισσότερα...»

Η ΜΑΚΡΥΝΕΙΑ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΠΝΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ…

Στη διαδικασία δημιουργίας ομάδας μπαίνουν οι Μακρύνειοι παραγωγοί καπνού


Στόχος η διεκδίκηση διάθεση του προϊόντος και οι καλύτερες τιμές

Το συγκριτικό της πλεονέκτημα, που είναι η καλή ποιότητα καπνού, πρέπει να αξιοποιήσει η Μακρυνεία, αφού, όπως δείχνουν τα πράγματα, επανέρχεται δυναμικά στην καπνοκαλλιέργεια.

Ήδη έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια δημιουργίας ομάδας καπνοπαραγωγών, η οποία θα αποκτήσει επίσημο χαρακτήρα, προκειμένου να μπορεί να διεκδικήσει καλύτερες τιμές απορρόφηση του προϊόντος, τεχνική υποστήριξη, αλλά και οικονομική προμήθεια λιπασμάτων και πρώτων υλών. Την περασμένη Κυριακή έγινε η πρώτη συγκέντρωση καπνοπαραγωγών στο πρώην δημαρχείο Μακρυνείας στη Γαβαλού, με πρωτοβουλία των αγροτικών συνεταιρισμών Ματαράγκας και Γαβαλούς, όπου παραβρέθηκαν περίπου 150 παραγωγοί.

Τον διάλογο άνοιξε ο πρόεδρος του συνεταιρισμού Ματαράγκας Θ. Γκρέκας, ο οποίος εξήγησε στους καπνοπαραγωγούς τα οφέλη που θα έχουν από τη δημιουργία ομάδας. Οι τρόποι για το τυπικό μέρος της σύστασης αυτής της ομάδας είναι τρεις: Η δημιουργία αυτόνομης ομάδας, η ένταξη των καπνοπαραγωγών ως μέλη στους κατά τόπους συνεταιρισμούς αλλά με τη μορφή ομάδας και τέλος η δημιουργία κοινοπραξίας της ομάδας καπνοπαραγωγών και των συνεταιρισμών της περιοχής, όπου ο ομάδα θα έχει αυτόνομο χαρακτήρα, αλλά θα βρίσκεται και υπό τη σκέπη του κάθε συνεταιρισμού. Ο κ. Γκρέκας πρότεινε την τρίτη μορφή, καθώς θεώρησε ότι είναι προς το συμφέρον τους από όλες τις απόψεις. Στόχος είναι η προστασία των καπνοπαραγωγών και η καλύτερη προώθηση του προϊόντος, αφού, αν αυτό γίνει συλλογικά, τότε θα μπορούν όλοι να έχουν οφέλη. Αυτή τη στιγμή ο κάθε παραγωγός αναζητά μόνος του την αγορά και τον τρόπο διάθεσης του καπνού, πράγμα που ουσιαστικά είναι σε βάρος του, αφού ο έμπορος μπορεί και να εκμεταλλευτεί την ανάγκη του να μην του μένει ο καπνός απούλητος.

Εκτός των άλλων διεκδικήσεων, η ομάδα μπορεί να διεκδικήσει με αξιώσεις και άλλα πράγματα, όπως είναι η άρδευση του κάμπου της Μακρυνείας και άλλες υποδομές, όπως είναι η αγροτική οδοποιία. Οι παραγωγοί, όμως, εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για το κατά πόσο θα πετύχει αυτή η προσπάθεια, ενώ εστίασαν κυρίως στο αν το διοικητικό συμβούλιο που θα προκύψει, θα μπορεί να διασφαλίσει τη διάθεση του προϊόντος τους, πράγμα βέβαια για το οποίο κανείς δεν ήταν σε θέση να δεσμευτεί. Μετά από αρκετή συζήτηση αποφασίστηκε να συναντηθούν οι καπνοπαραγωγοί του κάθε χωριού μεταξύ τους και με τους εκπροσώπους των κατά τόπους συνεταιρισμών, για να αποφασίσουν ποια μορφή ομάδας είναι αυτή που τους συμφέρει περισσότερο και στη συνέχεια θα εκλέξουν δυο αντιπροσώπους από το κάθε χωριό, που θα προωθήσουν τις περαιτέρω ενέργειες.

Περισσότερα...»

Ο ΙΑΤΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ AΓΡΙΝΙΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗΝ 4ΩΡΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ

Ο Ιατρικός Σύλλογος Aγρινίου, στηρίζει την 4ωρη στάση εργασίας που αποφάσισαν για την Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014 οι Ομοσπονδίες των Ιατρών ΟΕΝΓΕ, ΠΟΣΕΥΠ – ΕΟΠΥΥ και άλλοι Υγειονομικοί Φορείς.
Καλεί τα μέλη του να συμμετάσχουν στις παραπάνω κινητοποιήσεις.

Περισσότερα...»

Ν. ΑιτωλοακαρνανίαςΤοπική Κουζίνα: Μακαρονόπιτα

ΜΑΚΑΡΟΝΟΠΙΤΑ

Υλικά παρασκευής

1 πακέτο μακαρόνια χοντρά

700 γραμμάρια φέτα τριμμένη

2 φλιτζάνια ελαιόλαδο

4 – 5 αυγά

1 λίτρο γάλα

5 φύλλα (από βασική συνταγή)

λίγο αλάτι

Τρόπος προετοιμασίας – εκτέλεση

Βράζουμε τα μακαρόνια (να κρατάνε λίγο). Ανακατεύουμε σε μια λεκάνη τα μακαρόνια, το γάλα, το τυρί, το αλάτι και λίγο λάδι. Χτυπάμε τα αυγά και τα προσθέτουμε στο παραπάνω μίγμα.

Λαδώνουμε ελαφρά το ταψί, τοποθετούμε δύο από τα φύλλα (ρίχνοντας ανάμεσά τους λίγο λάδι) και απλώνουμε την μισή γέμιση. Κατόπιν τοποθετούμε ένα φύλλο, ρίχνουμε το μισό της υπόλοιπης γέμισης και επαναλαμβάνουμε την διαδικασία με το τέταρτο φύλλο, ρίχνοντας την υπόλοιπη γέμιση. Τοποθετούμε το τελευταίο φύλλο, ενώνουμε με τα δάχτυλα μας τις άκρες των φύλλων και τα στρίβουμε κυκλικά σχηματίζοντας τον διακοσμητικό κόθρο. Περιχύνουμε με μπόλικο ελαιόλαδο.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 1 ώρα περίπου σε θερμοκρασία 220°C.

Περισσότερα...»

Ν. ΑιτωλοακαρνανίαςΤοπικά Προϊόντα: Χέλια Αιτωλοακαρνανίας

Προέλευση και κύρια χαρακτηριστικά

Η Λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου είναι ιδανικός τόπος διαβίωσης πολλών ειδών χελιού (Anquilla). Ειδικά τα χέλια του Μεσολογγίου θεωρούνται από τα νοστιμότερα της Ευρώπης και αποτελούν δημοφιλέστατο έδεσμα. Τα χέλια έχουν σχήμα με ποικιλία μήκους και βάρους και τα γνωστότερα στο Μεσολόγγι είναι το Σουβλομυτάρι, η Καβάτσα, το Βιτσέλουρο, το Καθαρόχελο και ο Δρόγγος.

Συνήθης τρόπος κατανάλωσης

Τρώγονται βραστά ή ψητά, στη σούβλα ή το φούρνο και σπανιότερα παστώνονται. Επίσης οι Μεσολογγίτες τα φτιάχνουν νοστιμότατα πετάλια (ανοιγμένο στη μέση). Μεγάλο μέρος της ντόπιας παραγωγής εξάγεται στην Ιταλία.

Περισσότερα...»

Ν. ΑιτωλοακαρνανίαςΑξιοθέατα: Αχελώος Ποταμός

O Αχελώος ή Ασπροπόταμος είναι ο δεύτερος, ως προς το μήκος, ποταμός της Ελλάδας (220 χλμ.). Ονομάζεται Ασπροπόταμος, γιατί τα νερά του έχουν ένα λευκό, θολό χρώμα που προέρχεται από την άργιλο, που μεταφέρει. Πηγάζει από τις νότιες πλαγιές του όρους Περιστέρι ή Λάκμος, στην νότια Πίνδο (υψόμετρο 2.000 μ.), και χύνεται στο Ιόνιο Πέλαγος, στα νότια των Εχινάδων Νήσων. Πιστεύεται ότι σε παλαιότερη εποχή μεταξύ των Αιτωλικών και Ακαρνανικών βουνών, σχηματίζονταν μια μεγάλη λίμνη, στην οποία χύνονταν ο Αχελώος, ο οποίος εξεχύνονταν με δύναμη μέσα απ’ τα στενά της Κλεισούρας στον κόλπο του Αιτωλικού.

Μετά όμως από καθιζήσεις που έγιναν στην περιοχή, μεταξύ του Αράκυνθου και των απέναντι Ακαρνανικών βουνών, ο Αχελώος, χύθηκε προς το μέρος της καθίζησης. Έτσι η μεγάλη λίμνη περιορίστηκε στις σημερινές λίμνες Τριχωνίδα, Λυσιμαχεία και Oζερό. Έτσι η Κλεισούρα έγινε ξηρή κοίτη ποταμού με τους ωραίους αξιοπερίεργους βράχους και τις απόκρημνες όχθες της. Λαβωματιά μεγάλη στα στήθια του Αράκυνθου. Που οι αρχαίοι την ονόμαζαν τα “Κύκνεια Τέμπη”.

Στην αρχαιότητα ο Αχελώος λατρεύτηκε, επειδή θεωρούνταν ως ο σπουδαιότερος ποτάμιος θεός. Tον λάτρεψαν με μεγάλη δύναμη οι Αιτωλοί και οι Ακαρνάνες. Oι Αιτωλοί μαζί με τους άλλους θεούς (Αθηνά, Άρτεμη, Βάκχο), λάτρευαν τον Αχελώο για την ορμητικότητά του και για την ιδιότροπη δύναμή του. Oι Ακαρνάνες όμως πάνω απ’ όλους τους θεούς των Αρχαίων Ελλήνων αγαπούσαν και λάτρευαν τον Αχελώο. Mε τη μορφή ταύρου παρίσταναν την ορμητικότητά του και με δράκου τον ελικοειδή ρου των νερών του. Στην Ιλιάδα του ο Όμηρος θεωρούσε ανώτερο του Αχελώου μόνο το Δία “τω Δίι ουδέ κρείων”. Mαζί του πάλεψε ο ημίθεος Ηρακλής για χάρη της Δηιάνειρας, της κόρης του βασιλιά της Καλυδώνας Οινέα. Μετά από μεγάλη γιγαντομαχία ο Ηρακλής νίκησε τον Αχελώο, αφού του έσπασε το ένα κέρατο και τον έριξε στο χώμα. O Αχελώος, για να πάρει πίσω το σπασμένο κέρατο, έδωσε στον Ηρακλή το Κέρας της Αμάλθειας, που ήταν πηγή αφθονίας και γονιμότητας. Tα άφθονα νερά του ξεχείλιζαν στο πέρασμά του και γονιμοποιούσαν τη γη των Ακαρνάνων και Αιτωλών.H αιτία των έριδων μεταξύ των δύο λαών ήταν η εκάστοτε μεταβολή της κοίτης του Αχελώου. H πεδιάδα της Παραχελωίτιδας, το μεγάλο δώρο του Αχελώου χρησίμευε σαν σύνορο μεταξύ των Αιτωλών και Ακαρνάνων. O ποταμός συχνά με τις πλημμύρες του, άλλαζε τα όρια του με αποτέλεσμα οι γείτονες συχνά έπαιρναν τα όπλα για τη διεκδίκηση της γης τους.

“Περιμάχητον εποίει το παλαιόν τους όρους συγχέουσα αεί τους αποδεικνυομένους τοις Ακαρνάσι και Αιτωλοίς. Εκρίνοντο γαρ τοις όπλοις ουκ έχοντες διαιτητάς, ενίκων δοι πλέονδυνάμενοι” (Στράβωνας I 450). Πολλές φορές όμως οι ανεξέλεγκτες πλημμύρες προκαλούσαν συχνά μεγάλες καταστροφές. Από τους αρχαίους χρόνους ο άνθρωπος προσπάθησε να δαμάσει το ποτάμι και σύμφωνα με τον Στράβωνα “με παραχώματα και διοχετεύσεις δάμασε τον ποταμό έβαλε σε έλεγχο την ακατάστατη ροή του και εξυγίανε έτσι τη χώρα”. Ένας απ’ τους μεγαλύτερους Έλληνες φιλοσόφους, ο Αριστοτέλης στο έργο του κάνει πολλές φορές αναφορές στον Αχελώο. “Ελλάς εστίν η περί την Δωδώνην και τον Αχελώον”. O Αριστοτέλης εκτός από μεγάλος φιλόσοφος υπήρξε και θεμελιωτής της Ζωολογικής επιστήμης με το έργο του “Tων περί τα Zώα Ιστοριών”.

Σ’ αυτό αναφέρεται πολλές φορές στον Αχελώο, αλλά και στα ζώα που υπήρχαν στην περιοχή. “Σπάνιον γαρ το γένος το των λεόντων εστί και ουκ εν πολλώ γίνεται τόπω, αλλά της Ευρώπης απάσης εν τω μεταξύ του Αχελώου και του Nέσσου ποταμού” (579 b 7), (606 b 15), “και κάπρος (ψάρι) ο εν τω Αχελώω”. (535 b 18), (505 α’ 13). Επίσης ο Aριστοτέλης σε πολλά σημεία του έργου του αναφέρεται και στο Γλανίδι, ενδημικό ψάρι του Αχελώου (που υπάρχει και στην Tριχωνίδα) με την λατινική επιστημονική ονομασία (Parasilurus aristotelis).

Στην εποχή των Σταυροφοριών και κατά τη διάρκεια της Ενετοκρατίας ο Αχελώος πήρε το όνομα Ασπροπόταμος ή Άσπρος. O Τούρκος περιηγητής Έβλια Tσελεμπί έγραφε το 1668 στα Ταξιδιωτικά του, για τον Αχελώο: “Στη λίμνη χύνεται ένα κρυστάλλινο ποτάμι που λέγεται: Aκ-Σου (Ασπροπόταμος ή Ασπρόνερο). Tα νερά του είναι διαυγή σαν τα μάτια του πουλιού “γερανός”. Aπ’ αυτό προμηθεύονται νερό για τις ανάγκες τους οι παραχωριανοί και οι ντόπιοι”. “Ανάμεσα στα πλέον ξακουστά ποτάμια της Ελλάδας, ελάχιστα απ’ αυτά είναι πράγματι ωραία, γιατί, πρωτίστως, σε πολλά μέρη, οι όχθες είναι γυμνές χωρίς καθόλου πρασινάδα. O Αχελώος, ο βασιλιάς της Ακαρνανίας, είναι ο μόνος ο οποίος, με το πλάτος του και την ορμητικότητά του, παρουσιάζει ένα θέαμα επιβλητικό. H κοίτη στην οποία κυλά τα νερά του μπορεί, στις εποχές των βροχών, να φτάνει σε πλάτος το ένα τέταρτο του γερμανικού μιλίου. Tο χρώμα του είναι ασπρουδερό και τα αφρισμένα νερά του μοιάζουν σαν να τους έριξαν μέσα κιμωλία – από εδώ προήλθε και το όνομα που έχει σήμερα: Ασπροπόταμος”. (S.L.S. Bartholdy 1803). Tα παλιότερα χρόνια λοιπόν ο Ασπροπόταμος κατέβαινε ασυγκράτητος ανάμεσα από τις καταπράσινες όχθες με τα πλατάνια και τις ιτιές.

Μετά το 1960, με τη δημιουργία των φραγμάτων (τεχνητές λίμνες-Κρεμαστών, Καστρακίου, Στράτου), έπνιξαν μερικές απ’ τις πιο πανέμορφες περιοχές, ο Αχελώος έπαψε να είναι το θεϊκό ποτάμι και μετατράπηκε σε μια σειρά από τεχνητές λίμνες που έχουν αλλοιώσει την άγρια φυσική ομορφιά του χώρου. Tα φράγματα αυτά δημιούργησαν πολλά προβλήματα στο ποτάμι, στο Δέλτα αλλά και στη Λιμνοθάλασσα.

Στην κοιλάδα του Αχελώου, υπάρχει αποικία με Όρνια, Χρυσαετούς, Ασπροπάρηδες, Ποντικοβαρβακίνες, Φιδαετούς. Στην περιοχή του Δέλτα συναντάμε: Καλαμοκανάδες, Στρειδοφάγους, Γελογλάρονα, Πετροτριλίδες, Νεροχελίδονα, Κοκκινοσκέληδες, Πορφυροτσικνιάδες, Λευκοτσικνιάδες, Αργυροπελεκάνους. Tο Δέλτα του Αχελώου αποτελεί την σημαντικότερη περιοχή για το ξεχειμώνιασμα των αρπακτικών. Kάνουν την εμφάνισή τους εδώ τα Όρνια, ο Στικταετός, ο Μαυρόγυπας, ο Χρυσαετός, ο Φιδαετός, ο Θαλασσαετος και ο Σπιζαετός. Επίσης, ξεχειμωνιάζουν Φαλαρίδες, Αργυροτσικνιάδες, Κορμοράνοι, Γκισάρια και Σφυριχτάρια.

Αχελώος Πρώτη θέση στη φύση. Αν και νικήθηκε από τον Ηρακλή, στη μυθολογία η ζωή των ανέδειξε νικητή, αφού κυριαρχεί ακόμα στην περιοχή, δημιουργώντας και προκαλώντας με τα κάλλη του. Ερίζουν ακόμα σήμερα ποιοι θα τον υποτάξουν και κυρίως ποιοί θα τον εκμεταλλευτούν. Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Αχελώος θεωρείται ο σπουδαιότερος ποτάμιος θεός, γιος του Ωκεανού και τις Τηθύος, πατέρας των Νυμφών και των Σειρήνων. Ο Όμηρος μάλιστα τον βάζει πριν από τον Ωκεανό που είναι η αρχή του παντός. Η θάλασσα, οι πηγές, τα ποτάμια και τα νερά που ξεπετιούνται από τη γη μπορούσαν επίσης να πηγάζουν από τον Αχελώο. (Ο Απολλόδωρος τον παρουσιάζει σαν σύζυγο μιας Αιτωλής της Στερόπης, αφού απέτυχε να παντρευτεί μια άλλη Αιτωλή τη Δηιάνειρα. Το τελευταίο όνομά του Αχελώος το χρωστά στον ήρωα Αχελώο, που τραυματισμένος από ένα τόξο, καθώς περνούσε τον ποταμό, έπεσε και πνίγηκε μέσα στο ποτάμι. Κόρη του είναι η Καλλιρόη που γέννησε τον Ακαρνάνα.

Δημιούργησε πλούσιες πεδιάδες, έκαμε στεριά τα νησιά των Εχινάδων, έγινε η οριακή γραμμή μεταξύ δύο συγγενών λαών, Ακαρνάνων και Αιτωλών, δημιούργησε έριδες εκατονταετηρίδων μαζί τους. Το ρεύμα του είναι “μέγα και πολύ θολερό”. Δημιούργησε θρύλους, μύθους και ιστορίες. Ο Θουκυδίδης τον αποκαλεί “ποταμόν της Ελλάδος”. Είναι η αφορμή των πολέμων, των αμφισβητήσεων αλλά και της ενότητας. Αργότερα έγινε ο “Κρείων” κατά τον Όμηρο ποταμός, αφορμή για το χωρισμό των δύο ισχυρών και συγγενικών λαών, των Ακαρνανών και των Αιτωλών).

Από την Μυθολογία

Γνωστή είναι και η πάλη του Ηρακλή με τον Αχελώο για την κατάκτηση της Δηϊάνειρας, κόρης του Οινέα, (την οποία είχε ζητήσει σε γάμο ο ποταμός, ενώ ο αδερφός της ο Μελέαγρος είχε δώσει εντολή στον Ηρακλή να την παντρευτεί αυτός). Ο Αχελώος είχε τρεις μορφές: ταύρος, φίδι ή άνθρωπος με κεφάλι ταύρου. Στη μάχη είχε τη μορφή ταύρου και ο Ηρακλής κατάφερε να του σπάσει το ένα κέρατο και να τον νικήσει. Ο Ηρακλής επέστρεψε στον ηττημένο Αχελώο το σπασμένο κέρατο και σε αντάλλαγμα έλαβε το Κέρας της αίγας Αμάλθειας, που είναι το σύμβολο της Αφθονίας. Σύμφωνα με την ερμηνεία του μύθου, η νίκη του Ηρακλή συνδέεται με την κατασκευή αντιπλημμυρικών και αποστραγγιστικών έργων στην Παραχελωίτιδα περιοχή και το κέρας της Αμάλθειας συμβολίζει τη γόνιμη γη που προήλθε από την κατασκευή των έργων αυτών.

Περισσότερα...»

Ν. ΑιτωλοακαρνανίαςΑξιοθέατα: Το γεφύρι της Αρτοτίβας

Στον φυσικό δρόμο που συνδέει την Τριχωνίδα με την ορεινή Ναυπακτία, ανάμεσα σε δύο βραχώδεις και απότομους λόφους προβάλλει με περισσή χάρη το Γεφύρι της Αρτοτίβας (η «Καμάρα»), σημείο αναφοράς για τους ντόπιους και άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία, την οικονομία και την κοινωνική ζωή της ευρύτερης περιοχής.

Το Γεφύρι της Αρτοτίβας είναι το παλαιότερο που σώζεται σήμερα στον ποταμό Εύηνο, είναι κτισμένο σε θέση μοναδική στο στενότερο σημείο του ποταμού, λίγο πριν συναντήσει τον παραπόταμο του Κότσαλο, πάνω στο παλιό μονοπάτι που συνδέει την Κάτω Χρυσοβίτσα με το Αχλαδόκαστρο (πρώην Αρτοτίβα). Εξυπηρετούσε τις ανάγκες επικοινωνίας όχι μόνο των δύο χωριών αλλά της ευρύτερης περιοχής, της ορεινής ενδοχώρας (Ναυπακτία, Καρπενήσι, Θεσσαλία) με τον κάμπο της Τριχωνίδας, το Μεσολόγγι, τις ακτές του Ιονίου.

Το καλοκαίρι ο διαβάτης μπορούσε να περάσει και από άλλα σημεία του ποταμού αλλά τον χειμώνα όταν ο Εύηνος είναι «κατεβασμένος» υποχρεωτικά οδηγείται στο Γεφύρι της Αρτοτίβας. Γραπτές μαρτυρίες για το Γεφύρι και ασφαλή χρονολογικά στοιχεία δεν υπάρχουν. Η τοπική παράδοση την ανάγει στα χρόνια της Βενετοκρατίας (1407-1499).

Ωστόσο όμως ο τρόπος κατασκευής του εμφανίζει τα χαρακτηριστικά των ηπειρώτικων γεφυριών της Τουρκοκρατίας. Πιθανότατα στο σημείο αυτό να υπήρχε παλαιότερο γεφύρι λόγω ακριβώς της σημασίας του περάσματος. Το Γεφύρι στη σημερινή του μορφή πρέπει να κατασκευάστηκε κατά το δεύτερο ήμισυ του 18ου αιώνα πιθανόν από Ηπειρώτες ή και ντόπιους μαστόρους. Το Γεφύρι είναι μονότοξο με άνοιγμα 22,35 μέτρα στο επίπεδο της μέσης στάθμης του νερού . Η άντιγα του τόξου έχει πλάτος 2,20 – 2,40 μέτρα και το πάχος του στο ψηλότερο σημείο είναι 1,00 μέτρο περίπου. Οι δύο πρώτες λιθοσειρές του τόξου από την έδραση του στον βράχο αποτελούνται από λαξευμένους σχιστόλιθους μεγάλου μεγέθους, ενώ στην υπόλοιπη κατασκευή γενικά χρησιμοποιούνται μικροί ακανόνιστοι λίθοι συνδεδεμένοι με ισχυρότατο κονίαμα.

Η πρώτη λιθοσειρά στο μέτωπο του τόξου, στις δυο όψεις του και σε ύψος 1,80 μέτρα από τη στάθμη του νερού εισέχει κατά 0,10 μέτρα προσδίδοντας έτσι ιδιαίτερη χάρη και πλαστικότητα στην καμπύλη του.

Το οδόστρωμα από τα δύο άκρα της Γέφυρας ως την κορυφή προχωρεί με κεκλιμένα πλατύσκαλα πλάτους 0,80 – 1,00 μέτρα περίπου. Η τελική επίστρωση γίνεται καλντερίμι επιμελώς κατασκευασμένο. Στις δυο πλευρές υψώνεται στηθαίο φθάνοντας σε ύφος 0,60 μέτρα που σήμερα είναι κατεστραμμένο στο μεγαλύτερο μήκος του. Το καλντερίμι συνεχίζεται και εκατέρωθεν του Γεφυριού με στηθαίο που προστατεύει την πλευρά του προς το ποτάμι. Μετά το μονοπάτι ακολουθεί την πορεία του χωρίς στηθαίο σε κτίστη βάση επιμελώς διαμορφωμένη .Το Γεφύρι λόγω της στρατηγικής θέσης του υπήρξε θέατρο πολλών σημαντικών μαχών. Νοτιότερα, στην αριστερή πλευρά του ποταμού, υπάρχει απότομος βραχώδης λόφος με το τοπωνύμιο «Καστράκι», που ελέγχει την περιοχή. Φαίνεται πως εδώ υπήρχε κάποιας μορφής τεχνίτη οχύρωση, που συμπλήρωνε την Φυσική. Ιστορικά αναφέρεται ότι στο Γεφύρι έγινε η μάχη του Οπλαρχηγού Ι.Αγγελάκη από το χωριό Αρτοτίβα με τον Γιουσούφ Αράπη το 1818. Στις 26 Φεβρουάριου του 1828, έπειτα από την μάχη του Πλατάνου, όπως αναφέρουν στον αρχιστράτηγο Τσώρτς, οι Έλληνες οπλαρχηγοί με επικεφαλή τον Γ.Μακρή επιτέθηκαν στους Τούρκους στο Γεφύρι της Αρτοτίβας κατορθώνοντας να τους αιφνιδιάσουν και κυνηγώντας τους να τους αναγκάσουν να γυρίσουν στον Πλάτανο όπου και ταμπουρώθηκαν στα σπίτια. Γράφουν στον αρχιστράτηγο: «τους εκαρτερέψαμε και αυτουνούς, μετά την μάχη έξω από το χωριό και τους εδώσαμεν έναν χαλασμό, τρομερόν και τους επήγαμε κυνηγώντας περί τον από τρεις ώρες δρόμον».

Αυτή είναι η περίφημη μάχη στη Γέφυρα της Αρτοτίβας και από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει ότι ζεστάθηκε η ατμόσφαιρα και ξαναζωντάνεψε η διάθεση των κατοίκων για ανταγωνιστικότητα και λευτεριά. Αποτέλεσμα αυτής της διάθεσης ήταν να ξαναρχίσουν οι εκκαθαριστικές κινήσεις των Κραβαριτών, οι οποίοι ανανεωμένοι και ξακουστοί όργωναν με πάθος της ορεινής επαρχίας αποφασισμένοι να λευτερώσουν τη γη των πατεράδων τους. Η τελευταία μεγάλη μάχη δόθηκε την 11η Οκτωβρίου του 1943 μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ. Το Γεφύρι παρέμεινε σε χρήση μέχρι την δεκαετία του ’50, οπότε και υποκαταστάθηκε από τον νέο δρόμο Θέρμου-Πλατάνου.

Πρόσφατα το Γεφύρι της Αρτοτίβας χαρακτηρίστηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο της χώρας, λόγω της ιστορικής και αρχιτεκτονικής της σημασίας (αριθμ. ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Β1/Φ33/39725/1077) ΦΕΚ 798/14-9-1995.

Περισσότερα...»

Αγρίνιο: Η δύναμη του καπνού

Αφιέρωμα της εφημερίδας "Εθνος"

Σπάνια οι τουρίστες θα ξεστρατίσουν από τον δρόμο τους για να επισκεφτούν την ακαρνανική πολιτεία. Ο περιορισμένος χρόνος των διακοπών συνήθως μaς επιβάλλει γρήγορους ρυθμούς μετακίνησης και πολύ συχνά αγνοούμε ότι το νόημα είναι στο «ταξίδι»... Το Αγρίνιο είναι ένας «σταθμός» με αρκετό ενδιαφέρον για όσους «τολμηρούς» αμφισβητούν τα καθιερωμένα...

Tα αυτοκίνητα και τα φορτηγά τρέχουν βιαστικά πάνω στον πολυσύχναστο δρόμο που συνδέει την Πάτρα με την Αρτα. Περνάς τη γέφυρα του Αλάμπεη που δρασκελίζει τους βάλτους ανάμεσα στις λίμνες Τριχωνίδα και Λυσιμαχία, και φτάνεις στην είσοδο του Αγρινίου.

Συνήθως οι ταξιδιώτες προσπερνούν την ακαρνανική πολιτεία, ειδικά όταν κατευθύνονται προς τις παραλίες του Ιονίου, τη Λευκάδα, τις ηπειρωτικές πρωτεύουσες, ή τα διάσημα ορεινά θέρετρα των Ιωαννίνων. Ωστόσο, το Αγρίνιο είναι μία από τις πιο γνωστές, στην ουσία όμως άγνωστες πόλεις που σίγουρα θα έχει αρκετά να σας αποκαλύψει αν αποφασίσετε να της αφιερώσετε λίγο χρόνο.

Με την όψη ενός τυπικού αστικού κέντρου της ελληνικής υπαίθρου και συγκεντρώνοντας ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού της Αιτωλοακαρνανίας (η απογραφή του 2001 κατέγραψε 52.000 κατοίκους), είναι σήμερα μία από τις μεγαλύτερες πολιτείες της Δυτικής Ελλάδας και παράλληλα δραστήριο εμποροοικονομικό κέντρο.

Ωστόσο, πίσω από το προσωπείο της σύγχρονης ανάπτυξης που εκφράζεται με άφθονα απρόσωπα τσιμεντένια κτίρια και η οποία επέφερε αλλαγές στο ανθρωπογεωγραφικό και αρχιτεκτονικό τοπίο, το Αγρίνιο κατάφερε να περισώσει μερικά παλιακά κομμάτια του -μνημόνια του παρελθόντος-, τιμώντας έτσι τις ιστορικές καταβολές του.

Ο ανακαινισμένος σταθμός του ΟΣΕ, που σήμερα λειτουργεί ως Κέντρο Πληροφόρησης Νέων.

Η εξέλιξη της πόλης συνδέθηκε στενά με το εμπόριο του καπνού και μία από τις σημαντικότερες επιχειρηματικές προσωπικότητες της προπολεμικής Ελλάδας, τον Ευάγγελο Παπαστράτο, ο οποίος υπήρξε ιδρυτής της ομώνυμης μεγάλης καπνοβιομηχανίας.

Ομως το Αγρίνιο δεν είναι χθεσινή πόλη. Κτισμένη κοντά στον ποταμό Αχελώο, σε θέση-σύνορο ανάμεσα στην αρχαία Αιτωλία και Ακαρνανία, βρέθηκε στην πορεία του χρόνου κάτω από την κυριαρχία και των δύο πλευρών, καθώς επί μακρόν υπήρξε «το μήλον της έριδος» ανάμεσά τους. Καταστράφηκε το 314 π.Χ από τον Κάσσανδρο, επίγονο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο στους πολέμους για τη διαδοχή του στρατηλάτη.

Οι καπναποθήκες Παπαπέτρου

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η πόλη κτίστηκε από τον τρισέγγονο του γενάρχη Αιτωλού βασιλιά Αγριου, ο οποίος της χάρισε και το όνομά της. Οι αρχικές ανασκαφές έδειξαν ότι το αρχαίον άστυ βρισκόταν στο γειτονικό χωριό Ζαπάντι, ωστόσο ίχνη κατοίκησης έχουν ανακαλυφθεί πρόσφατα, ακόμα και στο κέντρο της σημερινής πολιτείας.

Τον 15ο αιώνα εμφανίζεται ο οικισμός Βραχώρι -πυρήνας του σημερινού Αγρίνιου- που τους επόμενους αιώνες έπαιξε σημαντικό ρόλο στις ιστορικές εξελίξεις. Κατά την τουρκοκρατία ανήκε στη δικαιοδοσία του Αλή Πασά, έπειτα πέρασε στα χέρια των επαναστατημένων Ελλήνων, επανήλθε στην κατοχή του Ομέρ Βρυώνη, για να απελευθερωθεί οριστικά στο τέλος του αγώνα της ανεξαρτησίας.

Η σύνθεση των Ελλήνων αγωνιστών κοσμεί την πλατεία Δημάδη

Πήρε ξανά το αρχαίο του όνομα Αγρίνιο και στα νεότερα χρόνια αναπτύχθηκε σε καπνοπαραγωγικό κέντρο με μαζική και ραγδαία εξέλιξη προς αυτή την κατεύθυνση, ειδικά στα τέλη του 19ου με αρχές 20ού αιώνα. Τότε το Αγρίνιο αρχίζει σιγά σιγά να οικοδομείται και να επεκτείνεται γύρω από τον αρχικό πολεοδομικό ιστό.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, καθώς η πόλη ολοένα ταυτιζόταν με την παραγωγή και εμπορία του καπνού, άρχισαν να ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια κτίρια προβιομηχανικού τύπου, ειδικά κατασκευασμένα για να εξασφαλίζουν τις κατάλληλες συνθήκες για την επεξεργασία και την αποθήκευση των φύλλων του καπνού. Ηταν συνήθως διώροφα με ενιαίο εσωτερικό χώρο και ξύλινες τετράριχτες στέγες.

Το Παπαστράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο

Στον δεύτερο όροφο γινόταν η επεξεργασία γι' αυτό και η κατασκευή διέθετε μεγάλα περιμετρικά παράθυρα για να εξασφαλίζεται άπλετο φως, αλλά και ο καλός αερισμός των φύλλων του καπνού που στοιβάζονταν στις κρεβαταριές -μεγάλα ξύλινα τελάρα- ώστε να μη σαπίσουν. Στον πρώτο όροφο γινόταν η αποθήκευση που απαιτούσε σκοτεινό περιβάλλον.

Κατά συνέπεια ο αερισμός γινόταν από πολλά, μικρά παράθυρα για να εμποδίζεται το φως. Για τον ίδιο λόγο χαρακτηριστικά μικρή, αναλογικά με το μέγεθος του βιομηχανικού κτιρίου, ήταν και η κεντρική είσοδος. Κυριότερες και πιο αντιπροσωπευτικές καπναποθήκες που διατηρούνται ακόμα, είναι του Παπαπέτρου, Παπαστράτου, Καμποσιώρα και των Αδελφών Ηλιού.

Στην καρδιά του πάρκου συναντάμε την όμορφη εκκλησία της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

Οικογένεια Παπαστράτου σημαίνει Αγρίνιο
Ο ιερέας παπα-Στρατής έρχεται στο Αγρίνιο στις αρχές του 19ου αιώνα. Παιδί δεύτερης γενιάς ο εγγονός του Ευάγγελος Παπαστράτος, έμελλε να αφήσει τη σφραγίδα του στον τόπο που γεννήθηκε, αλλά και να επηρεάσει την τύχη όλης της χώρας ιδρύοντας την πρώτη ελληνική καπνοβιομηχανία «Παπαστράτος & Αυγερινός» στις αρχές του 20ού αιώνα.

Η εταιρεία μεταξύ 1924 και 1926 εμφανίζει μεγάλη κερδοφορία, όταν μάλιστα περνά στα χέρια και των υπόλοιπων αδελφών της οικογένειας γνωρίζει ιδιαίτερη ανάπτυξη. Τότε χτίστηκαν μεγάλες αποθήκες στο Αγρίνιο και αργότερα στον Πειραιά. Η σημαντικότερη βιομηχανία τσιγάρων της Ελλάδας είναι πλέον γεγονός, με την εμπορική δραστηριότητά της να επεκτείνεται δυναμικά και στο εξωτερικό. Για πάνω από 60 χρόνια χαρακτηριζόταν για την ανοδική πορεία της με εξαγορές μικρότερων εταιρειών και συνεργασίες με μεγάλους οίκους του εξωτερικού όπως ήταν ο οίκος «Philip Morris», ο οποίος το 2003 εξαγόρασε το 75% της ελληνικής εταιρείας.

Στους πεζόδρομους συχνά πραγματοποιούνται διάφορα events και happenings

Οι Παπαστράτοι θεωρήθηκαν ευεργέτες για το Αγρίνιο, καθώς στήριξαν οικονομικά τον τόπο τους με δωρεές και πλήθος έργων. Ηταν αυτοί που έφεραν για πρώτη φορά το ηλεκτρικό ρεύμα στην πόλη, ιδρύοντας το 1928 την Ηλεκτρική Εταιρεία. Το Παπαστράτειο δημοτικό πάρκο -ιδιοκτησία της οικογένειας- είναι δωρεά τους στον δήμο, όπως επίσης τα Παπαστράτεια εκπαιδευτήρια - το μεγάλο σχολικό συγκρότημα δίπλα του, το Παπαστράτειο Μέγαρο της Γυμναστικής Εταιρείας, αλλά και το αρχαιολογικό Μουσείο που στεγάζεται σε κτίριο της οικογένειας, το οποίο επίσης έγινε δωρεά γι' αυτόν τον σκοπό. Μάλιστα η Παπαστράτειος Δημοτική Βιβλιοθήκη είναι η μεγαλύτερη του νομού. Πιο πρόσφατα η εταιρεία έδωσε στον δήμο το σύγχρονο κτίριο των καπναποθηκών που κτίστηκε το 1969 και έχει εμβαδόν 9.835 τ.μ.

Καπναποθήκες και νεοκλασικά

Το θερινό κινηματοθέατρο «Ελληνίς» φέτος συμπλήρωσε 30 χρόνια και δικαίως θεωρείται ένας από τους πιο όμορφους χώρους του είδους του στην Ελλάδα.

Το Αγρίνιο είναι μια πόλη με μνήμες που μυρίζουν ακόμα καπνό... Οι περισσότεροι παλιοί Αγρινιώτες εργάστηκαν στις καπναποθήκες του Παπαπέτρου, του Ηλιού, του Παναγόπουλου και φυσικά του Παπαστράτου, που σήμερα στέκονται βουβοί μάρτυρες μιας άλλης εποχής. Μιας εποχής που έδωσε πνοή ζωής στην πόλη, όμως συνέδεσε και την ιστορία της με αιματηρές αναμνήσεις. Τα θύματα της πολυήμερης απεργίας τον Αύγουστο του 1926, όπου συμμετείχαν 3.000 καπνεργάτες ή τα υπόγεια των καπναποθηκών των αφών Παναγόπουλου -έχουν πλέον κατεδαφιστεί-, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά τη γερμανοϊταλική κατοχή ως φυλακές Ελλήνων κρατούμενων, είναι κομμάτια από ένα πολυτάραχο παρελθόν...

Το οικοδομικό συγκρότημα των καπναποθηκών Παπαπέτρου που κτίστηκε το 1923, καταλαμβάνει το τετράγωνο ανάμεσα στους δρόμους Παλαμά, Μαβίλη, Ευαγγελίστριας. Είναι πέτρινο τετραώροφο κτίριο και συνδεόταν μέσω παρακαμπτήριου γραμμής με το σιδηροδρομικό δίκτυο της δυτικής Ελλάδας. Διατηρείται εξωτερικά σε άριστη κατάσταση και σήμερα ανήκει στο υπ. Πολιτισμού με προοπτική να μετατραπεί σε πολιτιστικό πολυχώρο.

Το πάρκο καταλαμβάνει μια έκταση 54 στρ. και αποτελεί προσφιλές σημείο συνάντησης των Αγρινιωτών

Το κτιριακό συγκρότημα Παπαστράτου βρίσκεται ανάμεσα στους δρόμους Αν. Παπαστράτου, Παπαθανάση, Αναστασιάδη και Δαγκλή. Το παλιό κτίριο (1929) έχει κριθεί διατηρητέο, ενώ το νεότερο (1969) έχει δωρηθεί στον δήμο και πρόκειται αφού ανασκευαστεί να στεγάσει τις υπηρεσίες του.

Το 1930 η επιχείρηση των Αφών Ηλιού ανήγειρε στην οδό Μεσολογγίου ένα μεγάλο λιθόκτιστο κτίσμα κατάλληλο για καπναποθήκη. Σήμερα παραμένει εγκαταλελειμμένο.

Ενα από τα ελάχιστα νεοκλασικά κτίρια που διατηρήθηκαν και αναπαλαιώθηκαν είναι αυτό του Ξυνόπουλου στην πλατεία Παναγοπούλου, που χρονολογείται από το 1902. Ανήκει στη ΔΕΗ και στεγάζει υπηρεσίες της.

Αγάλματα του Χρήστου Καπράλου θα δείτε και σε άλλα σημεία της πόλης, εκτός από τη Γλυπτοθήκη

Την αρχιτεκτονική τους σφραγίδα στην ιστορία της πόλης άφησαν τα κτίρια της Τράπεζας της Ελλάδος με έντονες νεοκλασικές επιρροές. Εχουν χαρακτηριστεί αρχιτεκτονικά μνημεία, και θα τα δείτε στην κεντρική πλατεία Δημοκρατίας. Ενα ακόμη χαρακτηριστικό κτίσμα είναι η Δημοτική Αγορά του 1930, έργο του αρχιτέκτονα Β. Κουρεμένου που βρίσκεται μεταξύ των οδών Σκαλτσοδήμου και Κοραή και θα μετατραπεί σε πολιτιστικό κέντρο.

Ο παλιός ναός του Αγ. Χριστοφόρου, πολιούχου του Αγρινίου, στο άλσος, χρονολογείται από το 1847 και είναι επίσης από τα παλαιότερα κτίσματα.

Περίπατοι στην πόλη

Η οικογένεια Παπαστράτου, έμελλε να αφήσει τη σφραγίδα της στο Αγρίνιο

Δεν θα πρέπει να σας πτοήσουν ο συνωστισμός και το μποτιλιάρισμα των αυτοκινήτων, το Αγρίνιο είναι μια ζωντανή πόλη που ακόμη και τις καθημερινές κυριολεκτικά σφύζει από ζωή. Σε αυτό βέβαια βοηθούν οι πανεπιστημιακές σχολές και οι φοιτητές που, όταν δεν βρίσκονται στα έδρανα των αμφιθεάτρων, κατακλύζουν τις πλατείες και τους πεζόδρομους. Εξασφαλίστε λοιπόν μία θέση στάθμευσης στο όχημά σας (προσοχή η Δημοτική Αστυνομία δεν χαρίζεται σε κανέναν) και ξεκινήστε με τα πόδια μια βόλτα γνωριμίας.

Αρχίζοντας από την ευρύχωρη πλατεία Μελίνας Μερκούρη, όπου δεσπόζει ανακαινισμένος ο σταθμός του ΟΣΕ, ανηφορίζουμε για την οδό Παπαστράτου. Περνάμε μπροστά από τα εντυπωσιακά κτίρια των καπναποθηκών και του αρχοντόσπιτου όπου έμενε η οικογένεια Παπαστράτου και καταλήγουμε στη μικρή πλατεία Παναγόπουλου όπου χτυπά η καρδιά της πόλης.

Ολόγυρα από την πλατεία Δημοκρατίας απλώνονται ακτινωτά οι παλιοί εμπορικοί δρόμοι, που σήμερα έχουν πεζοδρομηθεί

Το σιντριβάνι και τα παγκάκια κάτω από τη σκιά των δασύφυλλων πλατάνων αποτελούν αγαπημένο σημείο για ολιγόλεπτη στάση και ξεκούραση των ντόπιων που διεκπεραιώνουν τις καθημερινές τους δουλειές στις γύρω δημόσιες υπηρεσίες. Εδώ βρίσκεται και το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Αγρινίου, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1981 ως το πρώτο δημοτικό θέατρο στην Ελλάδα, ενώ το 1983 εντάχθηκε στον θεσμό των ΔηΠεΘε. Διαθέτει δυο κεντρικές σκηνές και μια παιδική, και δικαίως θεωρείται ο φάρος του Πολιτισμού για την περιοχή.

Ακολουθώντας τη Χαριλάου Τρικούπη, βγαίνουμε στη μεγάλη πλατεία Δημοκρατίας -την κεντρική πλατεία του Αγρινίου-, όπου η κίνηση δεν σταματά ποτέ. Ολόγυρα απλώνονται ακτινωτά οι παλιοί εμπορικοί δρόμοι όπως η Ηλία Ηλίου, η Παπαστράτου, η Μανδηλαρά που διασχίζουν το κέντρο και σήμερα έχουν πεζοδρομηθεί. Εδώ βρίσκονται αραδιασμένα στη σειρά τα στέκια του νεόκοσμου, καφετέριες, μπαράκια, ζαχαροπλαστεία, εμπορικά μαγαζιά, ενώ συχνά πραγματοποιούνται διάφορα events και happenings, άλλοτε αυθόρμητα και άλλοτε οργανωμένα υπό την αιγίδα του δήμου, που αγκαλιάζει τέτοιες εκδηλώσεις.

Στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης συμμετέχει ενεργά το ανακαινισμένο θερινό κινηματοθέατρο «Ελληνίς», που φέτος συμπλήρωσε 30 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και δίκαια θεωρείται ένας από τους πιο όμορφους χώρους του είδους του στην Ελλάδα. Βρίσκεται στην οδό Μ. Μπότσαρη (πάροδο της κεντρικής οδού Παπαστράτου) και είναι εύκολα προσβάσιμο από την πλατεία Δημοκρατίας.

Η οδός Παπαστράτου, ο κεντρικός δηλαδή δρόμος που ξεκινά ως πεζόδρομος από την πλατεία Δημοκρατίας και συνεχίζει προσπελάσιμος από οχήματα, καταλήγει στην είσοδο του Δημοτικού Πάρκου, όπου δεσπόζουν οι προτομές της οικογένειας Παπαστράτου, από τους οποίους αγοράστηκε το 1919 το κτήμα και διαμορφώθηκε σε πάρκο αναψυχής για τους Αγρινιώτες. Το π άρκο καταλαμβάνει μια έκταση 54 στρεμμ. και, καθώς βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το Αρχ. Μουσείο, τη Γλυπτοθήκη «Χ. Καπράλος» και το γήπεδο του Παναιτωλικού, αποτελεί προσφιλές σημείο συνάντησης των Αγρινιωτών.

Σε ύψωμα πάνω απ’ το χωριό Παραβόλα βρίσκεται το αρχαίο Βουκάτιο, με εμφανή τμήματα του τείχους της οχυρωμένης πόλης, που χρονολογούνται από τον 4ο αι π.Χ.

9.000 χρόνια ιστορίας και πολιτισμού

Αρχαιολογικό Μουσείο
Το κτίριο είναι δωρεά των αδελφών Παπαστράτου, βρίσκεται νοτιοανατολικά του πάρκου της πόλης στη συμβολή των οδών Βάρναλη και Καπράλου, και άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό το 1969. Τα πλούσια εκθέματα που φιλοξενεί είναι ευρήματα από τις ανασκαφές από πολλά και διαφορετικά σημεία του νομού, και χρονολογούνται από τη Νεολιθική περίοδο (7η π.Χ. χιλιετία) μέχρι την ύστερη Ρωμαϊκή εποχή (4ος μ.Χ. αιώνα). Θα παρατηρήσετε ρωμαϊκά αγάλματα, επιτύμβιες στήλες του 2ου π.Χ αι. από το αρχαίο Στράτο, αγγεία κλασικής εποχής, νεολιθικά εργαλεία πυριτόλιθου και οψιδιανού, περιδέραια με ημιπολύτιμους λίθους και χρυσό. Επίσης σημαντικά ευρήματα μυκηναϊκών τάφων της αρχαίας Ιθωρίας, ειδώλια από την Αρσινόη, τη στήλη του Κριτόλαου με λιθανάγλυφη παράσταση του Ηρακλή (2ος αι π.Χ) από το Τριχώνιο, την εντυπωσιακή θύρα του μακεδονικού τάφου της Καλυδώνας, αντικείμενα από το ηρώο της Αλυζίας και πολλά άλλα. Ολα ενημερώνουν και τον πιο ανυποψίαστο επισκέπτη για τον πλούτο των ανασκαφών υψηλής αρχαιολογικής αξίας, που αναδεικνύει το γεγονός ότι σε αυτήν την άγνωστη στους πολλούς ελληνική γη, υπήρξαν πολλές σημαντικές και πυκνές αρχαίες οικίσεις, φυλάκια και πόλεις της Αιτωλίας οι οποίες συσπειρώνονταν γύρω από τη Συμπολιτεία και συνδέονταν με το θρησκευτικό κέντρο του Θέρμου. Το μουσείο είναι ανοικτό καθημερινά εκτός Δευτέρας 8:30 με 15:00, τηλ.: 26410 27377.

Ο αρχαιολογικός χώρος της Στράτου εντοπίζεται δυτικά του Αχελώου, εδώ βρισκόταν η μεγαλύτερη τειχισμένη πόλη της Ακαρνανίας

Λαογραφικό μουσείο
Από την πλατεία Δημοκρατίας θα κατευθυνθείτε δυτικά ακολουθώντας την οδό Kέντρου μέχρι να φτάσετε στο Λαογραφικό- Ιστορικό-Φιλολογικό Μουσείο. Αποτελεί μια αξιέπαινη προσπάθεια του Παναιτωλοακαρνανικού Συλλόγου Γυναικών και καλύπτει μια χρονική περίοδο 100 ετών (1821 - 1920). Περιλαμβάνει περίπου 2.500 εκθέματα που έχουν σχέση με την καθημερινή ζωή των αγροτών, τη θρησκευτική ζωή, το ψωμί, τον ξεριζωμό της Μικράς Ασίας (μεγάλο μέρος του Αγρινίου αλλά και των γύρω χωριών έχουν μικρασιατικές ρίζες). Παράλληλα στις αίθουσες του μουσείου διοργανώνονται σημαντικές εκδηλώσεις και σεμινάρια. Ανοιχτά καθημερινά Δευτέρα - Παρασκευή 11:00 με 13:00 τηλ.: 26410 31021).

Τσιμεντένια φράγματα καθυπόταξαν τον άλλοτε πανίσχυρο θεό Αχελώο

Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας
Ηδη από τη δεκαετία του 1970 οι φορείς του Αγρινίου ξεκίνησαν τις προσπάθειες για τη δημιουργία πανεπιστημιακού ιδρύματος με έδρα το Αγρίνιο. Το 2009 ιδρύθηκε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ιδρυμα «Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας» με έδρες στη Διαχείριση Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων, Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων και Τροφίμων, Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών. Οι εγκαταστάσεις του βρίσκονται σε εκτάσεις του παλιού πολιτικού αεροδρομίου.

Γλυπτοθήκη «Χρήστος Καπράλος»
«Ξεκινάω από μια μεγάλη αγάπη για τον άνθρωπο κι αυτήν θέλω να εκφράσω»... Με δωρική φειδώ στα λόγια του ο ίδιος ο Αγρινιώτης γλύπτης Χρήστος Καπράλος περιγράφει το σύνολο του έργου του.

Οι φυσικές λίμνες, κυρίως αυτές της Τριχωνίδας και της Λυσιμαχίας, αποτελούν ιδανικό ενδιαίτημα για πολλά είδη της φτερωτής πανίδας

Σ' ένα σύγχρονης αισθητικής κτίριο (δωρεά της οικογένειας Παπαστράτου), που βρίσκεται στις παρυφές του Δημοτικού Πάρκου, στεγάζεται μέρος του έργου του γλύπτη Χρήστου Καπράλου. Ο Δήμος Αγρινίου το 1993 σε συνεργασία με το Ιδρυμα «Χρήστος και Σούλη Καπράλου» προχωρεί στη χύτευση των έργων και σταδιακά από το 1994 έως το 1996 τα τοποθετεί στη μόνιμη θέση τους στον εκθεσιακό χώρο της Γλυπτοθήκης. Σε δυο ευρύχωρες αίθουσες εκτίθενται εξήντα έργα μικρού και μεγάλου μεγέθους που διακρίνονται για την εσωτερικότητα των μορφών τους. Η περίφημη «Μάνα», ένα μεγάλο γλυπτό, το πιο γνωστό ίσως έργο του Καπράλου, κοσμεί την είσοδο της Γλυπτοθήκης και σε καλωσορίζει σ' ένα κόσμο που διακρίνεται για την πλαστική αλήθεια του. Γέννημα-θρέμμα της Αιτωλικής γης ο Καπράλος γεννήθηκε στο χωριό Παναιτώλιο της Τριχωνίδας, το 1909, από αγροτική οικογένεια. Οι σπουδές του ξεκίνησαν το 1929 από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, ενώ συνεχίστηκαν και ολοκληρώθηκαν στο Παρίσι στις ακαδημίες Grande Chaumiere και Colarossi. Το 1940 ο γλύπτης γυρνά στο χωριό του, όπου μένει και εργάζεται έως το 1946. Στη συνέχεια εγκαθίσταται στην Αθήνα και το 1963 στην Αίγινα, όπου δημιουργεί το δικό του εργαστήρι.

Το 1946 παρουσιάζει την πρώτη ατομική του έκθεση στην αίθουσα «Παρνασσός». Το έργο του, εμπνευσμένο από τον άνθρωπο του καθημερινού αγροτικού μόχθου, τις μνήμες του πολέμου, την Κατοχή και την Εθνική Αντίσταση, παρουσιάζεται το 1957 στον εκθεσιακό χώρο της Ηλεκτρικής Εταιρείας Αθηνών. Το 1961 ο Καπράλος απέκτησε δικό του χυτήριο, όπου μεταφέρει σε χαλκό τα έργα του.

Η γέφυρα της Επισκοπής στη λίμνη Κρεμαστών αποτελεί το όριο μεταξύ των Νομών Ευρυτανίας και Αιτωλοακαρνανίας

Το 1962 εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Mπιενάλε της Βενετίας και παράλληλα παρουσιάζει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ιταλία, στην Ολλανδία, στο Τόκιο, στη Βραζιλία. Το έργο του «Το Μνημείο της Μάχης της Πίνδου» κοσμεί το περιστύλιο στη Βουλή. Το 1991 ιδρύει το Iδρυμα «Σούλη και Χρήστος Καπράλου» και πεθαίνει το 1993.

Μια ξεχωριστή πλατεία

Η λίμνη Αμβρακία ή λίμνη Στανού, αν και ταλαιπωρείται από τις έντονες διακυμάνσεις στη στάθμη των νερών της λόγω υπερβολικής άντλησης, θεωρείται ένας ζωντανός υδροβιότοπος

Η Μαρία Δημάδη ήταν γόνος ευκατάστατης και εύπορης οικογένειας του Αγρινίου με πατέρα γιατρό σπουδαγμένο στο Παρίσι και παππού καπνέμπορο. Μορφωμένη και καλλιεργημένη, έπαιζε πιάνο, ζωγράφιζε, μιλούσε πολλές γλώσσες και είχε σπουδές φιλολογίας στο Αμβούργο. Θα μπορούσε να ήταν άλλη μία ακόμα κυρία της υψηλής κοινωνίας που σπαταλούσε τον άπειρο ελεύθερο χρόνο της σε συνεστιάσεις και φιλανθρωπίες. Παρ' όλα αυτά η Μαρία δεν επέλεξε αυτό τον δρόμο και αυτό φάνηκε με το ξεκίνημα του πολέμου του 1940. Εργάστηκε στην αρχή ως εθελόντρια νοσοκόμα, δημιουργώντας παράλληλα ομάδες γυναικών που έπλεκαν ρούχα για τους στρατιώτες στο αλβανικό μέτωπο. Στη διάρκεια της Κατοχής η Μαρία προσχωρεί στην Αντίσταση. Αναλαμβάνει τη θέση διερμηνέα στο Γερμανικό Φρουραρχείο του Αγρινίου και από εκεί, παρακολουθώντας τις συνομιλίες και τα έγγραφα των Γερμανών, ενημερώνει τους συνεργάτες της στο ΕΑΜ για τις κινήσεις 5.000 Γερμανών προς το Καρπενήσι με στόχο την Κυβέρνηση της ελεύθερης Ελλάδας. Το αρχηγείο του ΕΑΜ συντονίζει αντιπερισπασμό ανατρέποντας τα σχέδια των ναζί. Αυτή ίσως ήταν η κυριότερη προσφορά της, αλλά δεν ήταν μόνο αυτή, καθώς, χρησιμοποιώντας την επιρροή της και την εμπιστοσύνη του φρούραρχου από τη θέση διερμηνέα, κατάφερνε να αποσπά ενισχύσεις για τους φτωχούς Ελληνες, μέρος των οποίων κατηύθυνε στους αντιστασιακούς. Λίγες μέρες πριν οι κατακτητές αποχωρήσουν από το Αγρίνιο, στις 14 Σεπτέμβρη του 1944, κάποιοι που δεν εξακριβώθηκε η ταυτότητά τους κατέδωσαν τη Μαρία στους Γερμανούς και εκείνη εκτελέστηκε στα 37 χρόνια της από όργανα του διοικητή των ταγμάτων ασφαλείας, τα οποία διεκπεραίωσαν τη διαταγή τους με επιτυχία. Η πλατεία που δημιουργήθηκε διπλά στο κτίριο της παλιάς δημοτικής αγοράς στην οδό Σκλατσοδήμου, ονομάστηκε προς τιμήν της ξεχωριστής αυτής γυναίκας και είναι μία από τις πιο όμορφες και καλαίσθητες πλατείες του Αγρινίου.

Καταπληκτικές εκδρομές

Η Τριχωνίδα
Περιμετρικά της λίμνης υπάρχει ένας στενός, αλλά ασφάλτινος δρόμος που καθώς εξυπηρετεί τις παραλίμνιες κοινότητες άλλοτε κινείται κοντά στην ακρολιμνιά και άλλοτε απομακρύνεται αρκετά. Στις νότιες όχθες συναντάμε τα αγροτικά χωριά Παπαδάτες, Γαβαλού, Δαφνιάς, Αγιος Ανδρέας, Λιθοβούνι, Καψοράχη, Πετροχώρι, Σιταράλωνα και αρκετούς ακόμη οικισμούς. Παντού ο τόπος είναι κατάφυτος. Ηπιες γαλαζοπράσινες γραμμές γυροφέρνουν το βλέμμα και ηρεμούν τον ταξιδιώτη. Ψαρόβαρκες βαμμένες μ' έντονα χρώματα ξεπροβάλλουν πίσω απ' τους εκτεταμένους καλαμιώνες. Πουλιά και αγριολούλουδα συνθέτουν μια ζωγραφιά μοναδική που κάθε εποχή φέρνει τα δικά της χρώματα. Στον ανοιχτό ορίζοντα κυριαρχούν τα ψηλά βουνά της Αιτωλοακαρνανίας. Από το χωριό Παραβόλα (11 χλμ. ανατολικά του Αγρινίου) ευχάριστη ανάβαση (13 χλμ. εκ των οποίων τα 4 τελευταία σε χωματόδρομο) θα σας φέρει στο ορειβατικό καταφύγιο του Παναιτωλικού Ορους, που βρίσκεται σε ύψος 1.150 μέτρων στην ελατοσκέπαστη θέση «Διασελάκι» www.eosagriniou.gr.

Για να πραγματοποιήσετε τον γύρο της λίμνης με αρχή και τέλος το Αγρίνιο, θα χρειαστεί να καλύψετε μια απόσταση περίπου 70 χιλιομέτρων.

Οι τεχνητές λίμνες
Στην έξοδο του Αγρινίου προς Αμφιλοχία πριν τη γέφυρα της Στράτου θα δείτε δεξιά ασφάλτινο δρόμο να ανηφορίζει στις κατάφυτες λοφοπλαγιές. Από εδώ ξεκινά μια θαυμάσια διαδρομή που θα σας φέρει κοντά στα παραλίμνια τοπία που δημιουργούν οι τεχνητές λίμνες Στράτου και Καστρακίου. Ο δρόμος, στο σύνολό του ασφάλτινος, με αρκετές όμως στροφές θα σας οδηγήσει στα ορεινά χωριά Ματσούκι και Καστράκι, που μετά τη δημιουργία των φραγμάτων Στράτου (1989) και Καστρακίου (1969) έγιναν παραλίμνια! Στην πορεία σας θα συναντήσετε το παραλίμνιο χωριό Μπαμπαλιό, όπου λειτουργεί και ταβέρνα πάνω στη λίμνη. Επόμενο χωριό η Ποδαγορά, που πηρέ το όνομά της από το μεγάλο παζάρι που γινόταν εδώ και μαζεύονταν όλα τα χωριά του Βάλτου. Ενας άλλος οδικός άξονας ξεκινά από την Καμαρούλα και τρέχει με γρήγορες στροφές στις υπώρειες του Παναιτωλικού. Οσο το υψόμετρο μεγαλώνει, τόσο το τοπίο γίνεται πιο ενδιαφέρον. Μετά τα 800 μ. υψόμετρο εμφανίζονται τα πρώτα έλατα και τα όμορφα χωριά, Αγιος Βλάσιος και Χούνη. Επόμενη στάση η γέφυρα της Επισκοπής στην τεχνητή λίμνη Κρεμαστών, στα όρια του Δήμου Αγρινίου με την Ευρυτανία, σε ένα τοπίο συγκλονιστικό.

Αρχαιολογικοί χώροι

Αρχαία Στράτος:
Ο αρχαιολογικός χώρος της Στράτου εντοπίζεται δυτικά του Αχελώου και κατά τον ιστορικό Θουκυδίδη εδώ βρισκόταν η μεγαλύτερη τειχισμένη πόλη της Ακαρνανίας και πρωτεύουσα των αρχαίων Ακαρνάνων. Ο στρατηγικός ρόλος της λόγω της γεωγραφικής θέσης τραβά από τον 5ο αι. αιώνα και μετά την προσοχή των Σπαρτιατών, που την πολιορκούν δύο φορές χωρίς επιτυχία. Τελικά καταλαμβάνεται πολύ αργότερα από τον Μακεδόνα βασιλιά Κάσσανδρο και το 263 π.Χ. από τους Αιτωλούς.

Μετά την κατάλυσή της από τους Ρωμαίους και την ίδρυση της Νικόπολης άρχισε η παρακμή της. Σήμερα ο επισκέπτης θα εντυπωσιαστεί από το αρχαίο θέατρο του 4ου αι., χωρητικότητας 7.000 ατόμων, κτισμένο από γκριζοπράσινο ψαμμόλιθο και λευκό ασβεστόλιθο σε περίοπτη θέση με θέα στον Αχελώο, που θεωρείται το μεγαλύτερο σωζόμενο της Αιτωλοακαρνανίας. Παρόλο που τα θεμέλιά του δεν βρίσκονται σε άριστη κατάσταση, το μέγεθός του και μόνο δείχνει το μεγαλείο αυτής της πόλης, ενώ τμήμα των μεγαλόπρεπων τειχών ( 5ος αι π.Χ.), που διασώζονται στον ίδιο χώρο, μαρτυρούν τη σημασία της στρατηγικής θέσης την οποία προστάτευαν. Είχαν περίμετρο 7,4 χλμ. και έζωναν μια μεγάλη περιοχή που αποτελούνταν από τέσσερεις λόφους και τρεις κοιλάδες!

Αξιο προσοχής είναι το Βουλευτήριο αλλά και ο ναός του Στρατίου Διός, θεού-προστάτη των κατοίκων. Κτίστηκε μεταξύ 338 και 314 π.Χ. και ήταν δωρικού ρυθμού φτιαγμένος από γκρίζο ασβεστόλιθο. Εδώ βρίσκεται και το χωριό Παλιά Στράτος. Τα ελάχιστα πέτρινα σπίτια του που βρίσκονται γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο, δένουν αρμονικά με το ήπιο τοπίο. Η περιοχή προσεγγίζεται πολύ εύκολα από το χωριό Στράτος (800 μέτρα) που θα το συναντήσετε μόλις περάσετε τη γέφυρα του Αχελώου, αμέσως μετά το Αγρίνιο με κατεύθυνση προς Αμφιλοχία.

Βλοχός
Κοντά στο χωριό Καινούργιο (6 χλμ. ανατολικά από Αγρίνιο) στην κορφή του λόφου του Βλοχού (υψόμ. 688) έχουν βρεθεί κομμάτια μεγαλιθικού τείχους ελληνιστικών χρόνων που ανήκαν στην ακρόπολη της αρχαίας Θεστίας που οφείλει το όνομά της στον μυθικό βασιλιά Θέστιο. Η εξαιρετική βραχώδης περίμετρος της κορφής του λόφου επέτρεψε τη φυσική οχύρωση της πόλης και την ανέγερση τειχών μόνο νότια και δυτικά της ακρόπολης.

Η πύλη μοιάζει με αυτήν της μυκηναϊκής Τίρυνθας, ενώ το τοπωνύμιο Γλας, με το οποίο αποκαλείται το σημείο, μαρτυρά τη σύνδεση της κατοίκησης με τα πρωτοελληνικά φύλα. Στην κορφή της ορεινής έξαρσης υπήρχε και στα Βυζαντινά χρόνια οχυρό κάστρο, ο Βλοχός, που δόθηκε το 1294 στον Φίλιππο του Τάραντα. Από τους Τούρκους καταλήφθηκε το 1450, για να ερημωθεί στη συνέχεια και σήμερα να σώζονται μόνο υπολείμματα της οχύρωσής του.

Λίγο πιο χαμηλά θα βρείτε σήμερα τη μονή Βλοχού, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Το καθολικό της του 18ου αιώνα, ρυθμού βασιλικής, εντυπωσιάζει με το ξυλόγλυπτο τέμπλο του και την ξύλινη οροφή. Υπαγόταν στο Πατριαρχείο, όμως όταν το 1834 έκλεισε όλα τα υπάρχοντά της πήγαν στη μονή Προυσού με διάταγμα του βασιλιά Οθωνα.

Βουκάτιο - Κάστρο της Παραβόλας
Ξεκινώντας από το Αγρίνιο θα περάσετε τα μεγαλοχώρια Παναιτώλιο, Καινούργιο, Παραβόλα διατρέχοντας τις βόρειες όχθες. Σε ύψωμα πάνω απ' τον οικισμό Παραβόλα βρίσκεται το αρχαίο Βουκάτιο, με εμφανή τμήματα του τείχους της οχυρωμένης πόλης που χρονολογούνται από τον 4ο αι π.Χ., ενώ η κατασκευή των πύργων ανάγεται στους βυζαντινούς χρόνους. Αξίζει μια επίσκεψη στο σημείο αυτό για το αρχαιολογικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει αλλά και για την όμορφη θέα τόσο προς τη λίμνη όσο και προς τον οικισμό.

Ο Δήμος των 7 λιμνών και του Αχελώου

Με τέσσερις φυσικές λίμνες (Οζερός, Αμβρακία, Λυσιμαχία, Τριχωνίδα,) και τρεις τεχνητές (Στράτου, Καστρακίου και Κρεμαστών) να καθορίζουν την τοπιογραφία του, δικαιολογημένα ο Δήμος Αγρινίου μπορεί να χαρακτηριστεί ο δήμος των λιμνών.

Η λίμνη Αμβρακία (θα τη δείτε πηγαίνοντας προς Αμφιλοχία, γνωστή και ως λίμνη Στάνου), αν και ταλαιπωρείται πολύ από τις έντονες διακυμάνσεις στη στάθμη των νερών της λόγω υπερβολικής άντλησής τους για γεωργικούς λόγους, θεωρείται ένας καλός υδροβιότοπος όπου ζουν και αναπαράγονται αρκετά είδη της πτηνοπανίδας και ιχθυοπανίδας. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η μικροχλωριδική σύσταση της λίμνης, καθώς πρόσφατα αναφέρθηκε η ύπαρξη 56 ειδών φυτών που δεν ήταν γνωστά στον ελληνικό χώρο (ανήκει στο δίκτυο NATURA 2000).

Η λίμνη Οζερός (Οζερό στα σλάβικα σημαίνει λίμνη) ή Γαλίτσα βρίσκεται δυτικά της κοίτης του Αχελώου, προσεγγίζεται από την υπό κατασκευή Ιονία Οδό και αποτελεί και αυτή έναν ξεχωριστό θαυμάσιο κρίκο στο οικοσύστημα των λιμνών της Αιτωλοακαρνανίας. Εχει έκταση 11 τ.χ. και αποτελεί ενδιαίτημα για αρκετά είδη παρυδάτιων και αρπακτικών πουλιών αλλά και της βίδρας. Παρότι είναι ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000, συνεχίζει και κακοποιείται έντονα από τις ανθρωπογενείς δραστηριότητες.

Εντονότατο περιηγητικό, ιστορικό και οικολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι λίμνες Τριχωνίδα - Λυσιμαχία των οποίων οι όχθες απέχουν μόλις 6 χλμ. από την πόλη και αποτελούν ένα από τα σπουδαιότερα λιμναία οικοσυστήματα της Ελλάδας. Στην ακρολιμνιά, σε πολλά σημεία, νερό και βλάστηση μπερδεύονται σχηματίζοντας μικρές ζούγκλες. Νούφαρα, άγριες ορχιδέες, ιτιές, που γέρνουν πάνω απ' το νερό, αλλά και εκτεταμένοι καλαμιώνες που φράζουν σαν κουρτίνα το σκηνικό της ζωής της λίμνης, κάνουν την παρόχθια ζώνη ένα μοναδικό φυσικό πεδίο.

Στους καλαμιώνες βρίσκουν καταφύγιο σχεδόν 140 είδη πουλιών, εκ των οπoίων τα 30 ανήκουν στα απειλούμενα, ενώ υπάρχουν πολλά σπάνια φυτά (99 είδη φυκιών, μερικά από τα οποία είναι ενδημικά). Στα νερά της αναπαράγεται η αθερίνα του γλυκού νερού, αλλά και 18 ακόμα είδη από τα οποία 3 είναι ενδημικά, ο νανογωβιός -το μικρότερο ψάρι γλυκού νερού της Ευρώπης με μήκος 2 εκ.-, η τριχοβελωνίτσα και το γλανίδι.

Παλιότερα, σε εποχές έντονων βροχοπτώσεων, η Τριχωνίδα και η γειτονική Λυσιμαχία ενώνονταν και σχημάτιζαν μια ενιαία υδάτινη λεκάνη που οι ντόπιοι αποκαλούσαν «λίμνη Απόκουρου». Σήμερα η επικοινωνία των δύο λιμνών ρυθμίζεται από τις σιδερένιες πόρτες που έχουν τοποθετηθεί δίπλα στα γεφύρια του Αλάμπεη. Εχουν χαρακτηρισθεί ως «Τόπος Κοινοτικής Σημασίας» και είναι ενταγμένες στο δίκτυο «Natura 2000» από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ο Ζωοδότης Αχελώος
Στο δάπεδο της κεντρικής πλατείας Δημοκρατίας του Αγρινίου δεσπόζει ένα υπερμέγεθες αντίγραφο εξαίρετης τέχνης αρχαίου ψηφιδωτού το οποίο αναπαριστά την πάλη μεταξύ ενός ανθρώπου και ενός ανθρωπόμορφου ταύρου με σώμα φιδιού. Το θαυμάσιο αυτό έργο διηγείται τη μυθική πάλη του Ηρακλή με τον Αχελώο, την αρχέγονη διαμάχη του ανθρώπου με τη φύση.

Στην αρχαιότητα ο Aχελώος, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος και πατέρας των Νυμφών και των Σειρήνων, λατρεύτηκε κυρίως από τους Αιτωλοακαρνάνες ως ο σπουδαιότερος ποτάμιος θεός. Μάλιστα μόνο τον Βασιλιά των Θεών -τον Δια- τοποθετούσαν πάνω από αυτόν.

Ο Ομηρος τον ιεραρχεί πριν από τον Ωκεανό που είναι η «αρχή του παντός», ενώ ο Θουκυδίδης τον αποκαλεί «ποταμόν της Ελλάδος». Τον αναπαριστούσαν με τη μορφή ανθρωπόμορφου ταύρου ή φιδιού συμβολίζοντας με αυτόν το τρόπο την ορμητικότητα, τη δύναμη αλλά και τον τρόπο που είχε να ξεγλιστρά ανάμεσα στα βουνά. Ο μόνος που τόλμησε να τα βάλει μαζί του ήταν ο Ηρακλής. Στην αδυσώπητη αυτή μάχη ο ημίθεος, αφού έσπασε ένα από τα κέρατα του θεϊκού ταύρου, κατάφερε να τον καθυποτάξει.

O Αχελώος, για να πάρει πίσω το σπασμένο κέρατο, έδωσε στον Hρακλή το Kέρας της Aμάλθειας που ήταν πηγή αφθονίας και γονιμότητας. Η συμβολική αυτή μάχη ουσιαστικά μεταφέρει την προαιώνια αγωνία του ανθρώπου να επιβιώσει στα ξεσπάσματα της φύσης. Ετσι ο Αχελώος από εκεί που ήταν ο ευεργέτης -ποταμός της Παραχελωτίδας γης, εύκολα μετατρεπόταν με τις πλημμύρες του σε τιμωρός-θεός και απειλή.

Οι πλημμύρες άλλαζαν τη γεωγραφία της περιοχής και έσβηναν τα όρια των χωραφιών παίρνοντας μαζί τους σοδειές και κόπους. Τότε οι γείτονες γίνονταν εχθροί και έπαιρναν τα όπλα για να ξαναμοιράσουν τη γη.

Mετά το 1960, με τη δημιουργία των φραγμάτων, τα νερά του ποταμού πλημμύρισαν τις πανέμορφες κοιλάδες και στη θέση τους εμφανίστηκαν λίμνες, αλλάζοντας για πάντα την τοπιογραφία της περιοχής.

Ο μεγαλόψυχος Ηρακλής επέστρεψε το σπασμένο κέρατο του θεού και πήρε για αντάλλαγμα το Κέρας της Αμάλθειας. Ο σύγχρονος άνθρωπος απέσπασε αλαζονικά από τον ποτάμιο θεό την ορμή του, μετατρέποντάς την σε... ηλεκτρικές κιλοβατώρες!

Παύλος Μοσχολιός, Δήμαρχος Αγρινίου
Το Αγρίνιο τρίτος πόλος ανάπτυξης του δυτικού άξονα της χώρας

Ο νέος Δήμος Αγρινίου βρίσκεται γεωγραφικά στο κέντρο μιας μεγάλης ενδοχώρας, που εκτείνεται από το Ξηρόμερο και τον Ορεινό Βάλτο, μέχρι τη Μακρυνεία και από την ορεινή Τριχωνίδα μέχρι το Πλατυγυάλι. Διαθέτει ισχυρά συγκριτικά πλεονεκτήματα στα οποία μπορεί και πρέπει να βασιστεί η ανάπτυξη της περιοχής.

Η πόλη του Αγρινίου, που αποτελεί το μεγάλο οικονομικό κέντρο της, το ποικιλόμορφο φυσικό περιβάλλον που το συνθέτουν οι τρεις φυσικές (Τριχωνίδα, Λυσιμαχία, Οζερός) και οι τρεις τεχνητές λίμνες (Κρεμαστών, Καστρακίου, Στράτου), ο Αχελώος ποταμός, οι ορεινοί όγκοι, τα εκτεταμένα πεδινά τμήματα της περιοχής, οι αρχαιολογικοί χώροι (Αρχαία Στράτος) και τα θρησκευτικά μνημεία, καθιστούν τον Δήμο Αγρινίου έναν ελκυστικότατο πόλο έλξης και αναφοράς, με μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξης εναλλακτικών μορφών τουρισμού και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.

Η Δημοτική Αρχή, υλοποιώντας συγκεκριμένες πολιτικές, φιλοδοξεί να αναδείξει το Αγρίνιο ως τρίτο πόλο ανάπτυξης του δυτικού άξονα της χώρας. Η αξιοποίηση όλων των προγραμμάτων που περιέχει το ΕΣΠΑ, με την ένταξη σημαντικού αριθμού και σπουδαιότητας έργων, επιλύει τα βασικά προβλήματα υποδομών, θωρακίζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το περιβάλλον και δημιουργεί όρους αειφόρου ανάπτυξης της περιοχής.

Παράλληλα, μέσα από το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη μιας σύγχρονης πολυκεντρικής πόλης, χωροθετούμε τέσσερα βιοτεχνικά κέντρα, δημιουργούμε Επιχειρηματικό Πάρκο κατά μήκος της Εθνικής Οδού, μικρά πολεοδομικά κέντρα στο κέντρο και την περιφέρεια της πόλης, ώστε να καταστεί το Αγρίνιο μια σύγχρονη πόλη?αγορά.

Μέσα από αυτό το ένθετο, σας καλούμε να επισκεφτείτε την περιοχή μας και σας υποσχόμαστε να γευτείτε εμπειρίες μοναδικής φυσικής ομορφιάς, μέσα από τη δημιουργική εξερεύνηση και τη φιλοξενία από αυθεντικούς ανθρώπους, που θα σας μείνει αξέχαστη.

ethnos.gr

Περισσότερα...»